تيرکهاي دار بايد کاملاً مستقيم و عمود بر يکديگر باشد و استقامت نگهداري چله کشيده شده و فرش بافته شده را داشته باشد.
دار بايد روي پايه به نحوي محکم شود که در طول بافت کوچکترين حرکتي نکند.
(يادآور ميگردد بعضي دارها را اصولاً متحرک ميسازند. به خصوص اين امر دربارهي فرشهاي کوچک بيشتر رايج است. در هر حال وضعيت دار بايد به نحوي باشد که به هنگام بافت تکان نخورد.)
سر دار و زير دار بايد متناسب با هر اندازه طوري در نظر گرفته شود که در موقع چلهکشي کمانه نکند (کمر نکند، شکم نکند.)
دار بايد عاري از برجستگي و تيزي و ناصافي باشد. دربارهي دارهاي آهني محل جوشها بايد کاملاً پرداخت شود.
دار بايد مجهز به پيچ يا جکهاي مخصوص (چرخ دنده) براي بالا بردن و پايين آوردن فرش باشد.
(يادآور ميگردد در دارهاي سنتي اين کار از طريق گردانيدن فرش دور تيرک پايين صورت ميگيرد، براي بهبود اين روش ميتوان از سيستم چله پيچي و يا روشهاي تازهي ديگري که استفاده از اهرم ميباشد استفاده نمود.)
ميلههاي دو طرف دار بايد مدرج باشند تا ميزان بافت فرش را نشان دهند.
روي سر دار و زير دار بايد وسيلهاي تعبيه شود تا دو حد قالي را به طور مداوم يکنواخت نگه دارد.
دارهاي فلزي بايد حتيالمقدور سبک باشند.
براي دارهاي خيلي بزرگ فلزي بايد از ستون و يا خر پا استفاده کنند. نصب خر پا و يا ستون کمکي در نگهداري سر دار و زير دار موثر است و از کمانه کردن آنها جلوگيري ميکند.
درخصوص دارهاي چوبي بايد دقت شود که چوب کاملاً خشک و سالم باشد (موريانه نخورده باشد)، تر بودن چوب باعث ميشود که دار بعد از مدتي کج شود.
چوب گرهدار نباشد.
سر و ته چوب يکنواخت باشد.
چوب تيزي و تراشه نداشته باشد.
دار در موقع استفاده نبايد تکان بخورد (لق نزند.)